Dolfijnen en rare reisfeitjes

Hallo allemaal! Onze laatste avond in Nieuw Zeeland is aangebroken en er bleek wat tijd over te zijn, dus ga ik onze laatste avonturen nog even intypen. Op zaterdag zijn wij van Dunedin richting Christchurch gereden. Op het laatste moment besloten we nog een omweggetje te maken via de Banks Peninsula, een schiereiland dat net onder Christchurch lag. Het was daar mogelijk om boottochten te doen waar je mogelijk dolfijnen zou zien, en dat klonk mij wel goed in de oren. We kwamen terecht in het plaatsje Arakoa, waar lang geleden een groep Franse kolonisten net te laat aan land kwam om van het zuideiland een Franse colonie te maken (de Britten waren hen net voor geweest). De Fransen zijn alsnog gebleven en hebben dit dorp gesticht, waardoor alle straatnamen Frans zijn en je overal Franse vlaggen ziet wapperen.

Op zondagochtend hebben we ons volgens plan ingescheept op de 'Black Cat' catamaran (bonuspunten voor de naam ;-). We hadden geluk: in de haven waar we doorheen voeren zat inderdaad een groepje van ongeveer 5 dolfijnen, dat wel een tijdje rond de boot wou spelen! Zag er erg schattig uit, het is het kleinste soort dolfijn ter wereld, helaas met uitsterven bedreigd. Verder was de haven/baai zelf ook erg mooi, van golvende heuvels aan de rand tot steile kliffen op sommige plekken, waar je heel goed kon zien dat het land gevormd was door opeenvolgende vulkaanuitbarstingen.

Na de boottocht hebben we nog wat rondgestruind door de grote hoeveelheid schattige winkeltjes in Akaroa, om daarna via de toeristische route terug te rijden. Deze ging over de heuveltoppen rondom de haven, met fantastische uitzichten langs de weg. Zondagavond kwamen we dan alsnog aan in Christchurch, alwaar we ingecheckt hebben in ons hostel en de auto hebben ontdaan van al onze spullen die erin lagen. Onze kamer zag er daarna uit alsof er een bom in was ontploft... :-)

Vanochtend hebben we daarom maar eens eerst onze tassen ingepakt; tot mijn grote opluchting bleken al onze spullen erin te passen. Daarna zijn we de auto gaan inleveren, waarna we de stad in zijn gelopen om nog wat van Christchurch te zien. Uiteindelijk het grootste deel van de dag in het Arts Centre doorgebracht, waar allerlei kleine gallereitjes en kunstenaarswerkplaatsen zitten in de gebouwen van de oude universiteit. Veel leuke dingen om te bekijken en de gebouwen zelf waren ook erg mooi. In een avontuurlijke bui zijn we daarna binnengelopen bij een Thaise masseur, aangezien we allebei nog wel iets lossere schouders konden gebruiken. Nou, de lengte van de dame die de massages deed had weinig te maken met de hoeveelheid kracht die ze kon uitoefenen; ik heb aardig spierpijn, maar wel het gevoel dat mijn schouders een stuk minder klem zitten. Vervolgens zijn we via een omweg door de botanische tuinen naar een restaurantje toegelopen voor avondeten, waarna we langs de Avon rivier terug zijn gesjouwd naar het hostel.

Daarmee komt dan toch echt een einde aan onze avonturen in Nieuw Zeeland! Als afsluiter is hier nog een lijstje van maffe feitjes en dingen die ons zijn opgevallen tijdens onze reis:

• In totaal hebben we 5495 kilometer gereden over de kronkelige snelwegen van Nieuw Zeeland.


• De sloten op wc's en douches draaien hier de verkeerde kant op.


• Het verkeersbord dat we verreweg het meeste zijn tegengekomen, is de waarschuwing voor een 'one lane bridge'. Nieuw Zeelanders zijn lui op het gebied van bruggen bouwen...


• De overheid hier heeft erg z'n best gedaan op het maken van mooie posters tegen rijden onder invloed: we hebben erg veel verschillende exemplaren langs de weg gezien.


• Na zes weken in Nieuw Zeeland weten we eindelijk ongeveer hoe we moeten antwoorden op de standaard begroeting: "Hello, how are you?"


• Van deze fantastische vakantie hebben we 2481 foto's en minifilmpjes gemaakt. Ik heb zo'n voorgevoel dat ik met het uitzoeken daarvan nog wel 6 weken zoet ben...

Steile straten en de verre zuidkust

Hallo allemaal! Hier komt weer een nieuwe aflevering van onze belevenissen :-) Op de zaterdag na het vorige bericht zijn we uit Te Anau vertrokken richting het zuiden. Het idee van de volgende dagen was om lekker rond te rijden langs een mooie route, en onderweg op allerlei plekjes te stoppen die het bekijken waard waren. Op de eerste dag zijn we tot Riverton aan de zuidkust gekomen, en hebben we onderweg onder andere een oude, maar heel grote, hangbrug bekeken. Verder vooral genoten van het landschap vanuit de auto die dag. In Riverton zelf nog naar het lokale museum geweest, dat best aardig opgebouwd was, en een aantal erg schattige kunstwinkeltjes bekeken, waar men veel te veel leuke dingen verkocht. Die avond zijn we in een hostel gaan slapen omdat de lokale camping er niet geweldig uit zag, en achteraf waren we daar erg blij mee want het regende die nacht pijpestelen. Gelukkig was het zondagochtend wat beter, wel buien maar ook wat zon. Verder was ik die dag jarig! We ontdekten echter dat de hele zuidkust het concept 'mobiel telefoon-bereik' niet zo goed begrijpt, en het aantal plekken met internet zat ook dicht in de buurt van het nulpunt. Daarom heeft het even geduurt voordat ik de felicitaties kon zien, wat het maffe effect gaf dat ik me pas bij de volgende internet verbinding echt jarig voelde :-)

Die zondag zijn we van Riverton naar Curio Bay gereden, met onderweg stops bij een erg mooie tuin (waar we per ongeluk tegenaan liepen), een stuk kust waar het mogelijk was zeeleeuwen te zien, wat ons inderdaad lukte: Joost stond bijna bovenop een mannetjesexemplaar toen hij een bocht in het pad omliep. Die mannetjes zijn best groot en hebben een indrukwekkende set tanden, dus we hebben maar snel rechtsomkeert gemaakt. Daarna vanuit een andere hoek wel nog wat foto's van ze kunnen knippen. Ook hebben we, als de brave toeristen die we zijn, het zuidelijkste puntje van het zuideiland bezocht, wat een erg mooie klif bleek te zijn waar de oceaan in enorme golven tegenop spat. Die avond hebben we onszelf getrakteerd op een bed & breakfast voor twee nachten, want we wilden de volgende dag een rustpauze inlassen. De volgende ochtend (maandag) bleek dat een erg goed idee te zijn geweest: het regende pijpestelen, honden, katten en ook nog bakken met water en daarnaast stormde het ontzettend. We hebben het grootste deel van de dag lekker zitten lezen en spelletjes gespeeld, maar zijn tussen een paar buien door wel nog even naar Curio Bay zelf gegaan, waar fossielen van bomen uit het jurassische tijdperk te zien zijn. Dat schijnt redelijk bijzonder te zijn: meestal worden alleen dieren makkelijk een fossiel, planten rotten te snel weg. Het zag er erg bijzonder uit: tussen de rotsen kon je duidelijk stompen van bomen en omgevallen bomen zien. De baai zelf was verder weer erg stoer, met hoge golven die tegen de kliffen stukspatten. 's Avonds zijn we nog een keer teruggegaan in de hoop de zeldzame geelogige pinguin te zien, die dan terugkomt uit zee om z'n jongen te voeren. We hebben er inderdaad een paar gespot, maar waren iets te laat voor de grotere groepen. Desondanks een leuk gezicht, vooral als ze zichzelf gaan staan oppoetsen met hun snavel.

Op dinsdag was het weer gelukkig iets minder bagger, want we wilden weer verder gaan rijden langs de zuidkust naar Owaka. Onderweg waren allerlei watervallen te zien, die na die enorme regenval extra groot en stoer waren.
Tussen de watervallen door nog een paar grote hoge grotten aan de kust bezichtigd, waar je van de ene naar de andere kon lopen als je door een laagje water banjerde. Voor dit doel hadden we sandalen en een handdoek meegebracht, dus konden we al spetterend ene grot in en de andere weer uit. Daarnaast zijn we naar de Lost Gypsy Art Gallery geweest, waar een enorme collectie opwindbare gadgets en gizmos te zien waren, de ene nog maffer dan de andere. Erg leuk om naar te kijken en mee te spelen. Bijna net zo leuk waren alle andere toeristen die met grote glimlachen op hun gezicht aan de knopjes en hendeltjes aan het draaien waren :-)

Op woensdag hebben we het laatste stuk van onze zuidelijke route afgelegd: van Owaka naar Dunedin. Onderweg nog wat stops langs de kust bij mooie uitzichtspunten en stoere rotsformaties, wederom met bijbehorende hoge golven. 's Avonds in Dunedin op bezoek gegaan bij de steilste bewoonde straat ter wereld: Baldwin Street. Deze straat is inderdaad erg, erg steil, en erg, erg leuk om langs naar beneden te rennen. Joost heeft zelfs nog stoer laten zien dat ie de auto er naar boven en naar beneden kon rijden, terwijl ik veilig langs de kant bleef staan met het foto toestel. De steile weg bleek bewoond te worden door een flinke sloot katten, die allemaal best graag geknuffeld wilden worden, dus dat was wel een extra bonus.

Donderdag regende het wederom pijpestelen en zijn we maar eens de kunstgallerijen in Dunedin gaan bekijken. Daarna nog wat rondgewinkeld en door de stad gedwaald: het is een mooie stad met een leuke sfeer, hoewel de regenbuien niet meehielpen dat uit te dragen. Vandaag wilde het weer nog steeds niet erg verbeteren, dus we zijn het enige kasteel in Nieuw Zeeland gaan bezichtigen, dat op een schiereiland naast Dunedin ligt. De inrichting van het kasteel bleek erg stoer, met veel houtsnijwerk en een mooie wenteltrap. Daarna zijn we lekker teruggegaan naar de camping, alwaar we ons hebben verschanst tegen het vieze weer met een stapel boeken en spelletjes :-) Morgen rijden we naar Christchurch, waar we dan nog twee dagen hebben voor we het vliegtuig terug nemen! Ik weet niet zeker of ik voor de terugreis nog een keer wat ga typen, dus bij deze alvast: tot ziens in Nederland allemaal!