Zij die mijn picasaweb recent bekeken hebben zullen het al weten: we hebben de platypus weten te vinden! Maandagavond parkeerden we ons spaceship in het Platypus Bushcamp, een unieke en enorm coole camping midden in het regenwoud van Finch Hatton Gorge, wat deel uitmaakt van Eungella National Park. Het kostte ons nog wat moeite de camping te vinden, want onze Tomtom raakte tegen het einde de weg even kwijt. Daarnaast waren er maar liefst drie 'floodways' op het laatste stuk van de weg, waarvan de eerste aardig wat water bevatte. De camping zelf had alle voorzieningen die je nodig had, maar dan net even anders: de douches waren van hout en golfplaat, en aan een kant open naar het regenwoud. Als je warm wou douchen, stookte de eigenaar het water op temperatuur met behulp van een houtkachel. Er was alleen geen licht 's avonds, want de laatste cycloon had de overkapping met verlichting opgegeten, waardoor er nu alleen nog een zonder verlichting over was. Gelukkig waren er wat mede-kampeerders met felle zaklantaarns die we in de nok van de overkapping konden hangen. Die avond gezellig gekletst met de andere kampeerders, waarvan we een groep van drie al eerder hadden ontmoet in Agnes Water.
De camping had ook een platypus pool nabij, waar ik de volgende ochtend vroeg drie kwartier bij heb gezeten, maar zonder succes. Het was een hele mooie plek, en ik zag wel nog een blauwe ijsvogel, dus dat was allemaal geen drama. Na het ontbijt gingen we wandelen: een tochtje naar twee watervallen verderop in de gorge. Dat bleek een prachtige route: de eerste waterval, Araluen Cascades, werd bereikt na een mooi stukje regenwoud, en had steile rotswanden om zich heen en een meertje onderaan waar je in zou kunnen zwemmen. Daarna door naar nummer twee: de Wheel of Fire waterval. Onderweg moest er een behoorlijk stevig stroompje overgestoken worden, dus broek oprollen tot de knieën en lekker klauteren over de rotsen en door het water naar de overkant. Na een stukje klimmen langs de kloof waar het water doorheen liep, kwam je bij die tweede waterval, met zo mogelijk een nog mooier meertje onderaan. Je kon de waterval echter alleen maar goed zien van middenin dat meertje... dus daar naartoe gewaad en geklauterd. Ik eindigde met een natte broek, Joost natuurlijk niet :-p. Maar dat was dik het ongerief waard, want de waterval was prachtig en het water heerlijk. Helaas begon het toen al snel te regenen, waardoor we de terugweg met enige spoed aanvaardden. Terug bij de auto droge kleren aan, en toen verder naar het andere stuk van Eungella, dat op een hoogvlakte ligt. De weg erheen was stoer smal, steil en kronkelig, met een paar prachtige uitzichten.
Eenmaal boven deden we een kort wandelingetje naar een uitzichtspunt, en daarna gingen we door naar Broken River, waar we nog een wandeling wilden doen en waar ik weer een poging tot platypus spotten wou doen. Het regende echter stevig, dus eerst een tijdje in de auto zitten lezen. Toen het maar niet op wou houden met regenen, besloten we dan maar alleen naar de platypus-spot-plek te lopen. En dit keer hadden we wel geluk, want er was er een! Hij was zelfs zo vriendelijk om een hele tijd in de buurt te blijven, steeds weer onder water duikend en dan weer boven komend. Daarnaast zat er een familie kleine schildpadden als extra bonus. Nadat we van dit schouwspel hadden genoten en de nodige foto's hadden geknipt, was het toch nog opgehouden met regenen, en besloten we alsnog een wandelingetje door het regenwoud te maken. Het bleek een leuk stukje lopen, deels verder langs Broken River, waar we zelfs nog een tweede platypus zagen. Tegen het einde kwamen we er echter achter dat het niet zo'n goed idee was geweest dat Joost zijn sandalen nog aan had: hij had een familie bloedzuigers opgelopen tussen z'n tenen en op zijn voeten. Het kostte aardig wat moeite ze er allemaal weer af te krijgen, erg vies! Gelukkig zijn ze verder vrij ongevaarlijk, de boel wassen en ontsmetten lost het allemaal wel op. Maar het was wel even schrikken; je moet duidelijk wandelschoenen aan in dit soort gebied. Na dit avontuur gingen we terug naar de Platypus Bush Camp, waar we de avond weer gekletst hebben met andere kampeerders. Het bleef wel regenen, wat wat minder ideaal was.
De volgende ochtend, woensdag, regende het nog steeds, en vonden wij het wel tijd om een stuk door te gaan rijden. Voor vertrek nog een leuk gesprek gehad met de buurvrouw van de camping eigenaar, die sieraden maakt en onder anderen via hem verkoopt. Daarna helemaal doorgereden naar Townsville, zo'n 400 kilometer, met de regen op onze hielen. Blijkbaar roert het staartje van het natte seizoen zich nog even heftig, men vertelde ons ook al dat de laatste grote regenbuien steeds later kwamen de laatste jaren. In Townsville overnacht op een fijne camping met wel elektriciteit en wasmachines, waar we nodig gebruik van moesten maken :-).
Donderdag bleek het weer wisselvallig maar grotendeels droog, dus besloten we door te rijden naar Mission Beach via een aantal stops in Paluma Ranges National Park. De eerste stop was bij Big Crystal Creek (er is ook een little variant), waar een plek was waar je kon zwemmen, Paradise Water Hole geheten. De plek deed zijn naam eer aan: de omgeving was mooi en het water heerlijk en erg welkom, gezien het nu toch wel benauwd warm was door de enorme hoeveelheid vocht in de lucht. Even verderop bleek nog een zwemplek, waar de rotsen uitgesleten waren in een soort natuurlijke glijbanen, maar daar zijn we maar niet meer ingedoken. Wel wat jammer dat we die niet eerst ontdekt hadden; het zag er erg leuk uit.
Onderweg naar de tweede stop kwamen we langs The Frosty Mango, een soort restaurant met alles wat je maar met mango kan maken, alwaar we genoten van een overheerlijk mango ijsje. De tweede stop was bij Jourama Falls, waar een korte route langs een mooi riviertje en tegen een helling op leidde naar een uitzicht over de betreffende waterval. Een bijzonder exemplaar: de helling waar hij vanaf kwam was steil maar getrapt en de waterval kwam steeds op andere plekken die 'treden' af, terwijl op de treden kleine poelen stonden. Wederom een mooi gezicht. Hierna reden we dan door naar Mission Beach, waar we rond etenstijd op de camping aan kwamen.
Op vrijdag begonnen we met een lekkere luie start, en gingen daarna naar het informatiecentrum om wandelinformatie op te halen. Het blijkt dat de cycloon die hier begin februari langs is gekomen behoorlijk veel stuk heeft gemaakt, veel omgevallen bomen en afgerukte takken en bladeren. Desondanks gingen we een eindje lopen. In Mission Beach komt het regenwoud tot aan de zee, en onze wandeling liep op de grens daarvan, waardoor je soms regenwoud en soms mangrovebos zag. De stormschade was inderdaad goed te zien, maar er waren nog genoeg mooie stukjes over. Daarnaast waren er ook genoeg spinnen over, die het blijkbaar leuk vinden om hun web over het pad te spinnen, wat mij een paar keer een hartverlamming bezorgde. Ze waren nog hartstikke groot ook! We kregen wel meerdere plensbuien op ons dak, en dat werd alleen maar erger, dus na die ene wandeling hebben we het opgegeven voor de dag en 's middags lekker een spelletje gespeeld op de camping en wat gelezen. Dat bleek een goeie keuze, want het heeft de rest van de dag aan een stuk door geplensd en geonweerd.
Zaterdag regende het nog steeds, dus besloten we Mission Beach maar in te ruilen voor een andere bestemming. We reden nog even via een uitzichtspunt en toen richting Cairns. Echter, in de buurt van Innisfail begon het wat op te klaren, en besloten we van richting te veranderen naar de Atherton Tablelands, waar nog wat mooie watervallen, wandelingen en voedsel-gerelateerde bezienswaardigheden te vinden waren. Het bleef die dag wel flink buiig, maar daar tussendoor bezochten we nog de Mamu Treetop Boardwalk, die je door de toppen van het regenwoud laat lopen zodat je eens kan zien hoe het er daarboven uit ziet. Wel slim gedaan, de route lag op de rand van een rivierkloof, waardoor ze het pad zelf gewoon rechtdoor konden laten lopen, met steeds langere palen eronder. Interessant om te zien, met nog wat mooie uitzichten ook, en een aantal zeer goed samengestelde informatieborden onder afdakjes, die voor vermaak tijdens de regenbuien zorgden. Daarna reden we nog door naar een rondweg van 15 kilometer met maar liefst drie watervallen erop, allemaal erg mooi en groot door de recente regens. Ook onze camping voor die avond lag weer naast een waterval (de tablelands zitten er echt vol mee!). We vulden de avond met weer eens een spelletje.
Zondagochtend bleek het droog te zijn, dus deden we wat korte wandelingetjes in het regenwoud in de buurt van de camping en bekeken we de waterval aldaar, die stiekem meer een watervalletje was ;-). Onze timing was erg goed, want aan het eind van de wandelingen begon het weer te regenen. We zijn daarna nog doorgereden naar een theeplantage waar we lunch met lekkere thee nuttigden. Je kan daar normaal een rondleiding door de theefabriek krijgen, maar die was op zondag buiten werking (niet geheel onlogisch :-p), dus dat hebben we maar overgeslagen. Vervolgens hebben we nog rondgekeken in een kunstgallerij met houtsnijwerk en aardewerk, waar een aantal echt hele mooie stukken bij zaten. Gezien het na die uitjes nog steeds niet droog was en onze auto inmiddels muf begon te ruiken van alle vochtige kleding die erin lag, besloten we om die dag nog door te rijden naar Cairns en daar in het hostel te gaan slapen dat we ook al voor onze laatste nacht geboekt hadden (op de foto). Het was nogal een opluchting om al die natte zooi in de wasmachine en droger te kunnen mikken, en het daarna droog te kunnen houden!
Natuurlijk klaarde het maandag en dinsdag in Cairns op en hadden we nog twee dagen zon. We hebben het hier lekker rustig aan gedaan, nog wat door de botanische tuinen gewandeld en gewinkeld, maar verder lekker gelezen en geluierd. Ons Spaceship werd met lichte pijn in het hart weer ingeleverd, met ongeveer 5500 kilometer op de teller erbij. Morgen rond het middaguur stappen we op het vliegtuig naar huis, waar we dan terug kunnen kijken naar weer een fantastische rondreis!
Posted with Blogsy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten