Over geisers en hoge vulkanen

Wauw, er is alweer iets meer dan een week voorbij, en deze keer weet ik echt bijna niet waar ik moet beginnen! Dus, laten we maar verder gaan waar we vorige keer gebleven zijn.
Het weer in de Coromandel wou maar niet opklaren, maar tussen de regenbuien door zijn we nog wel met een schattig dieseltreintje meegeweest, en hebben we gespeeld met water bij een soort van waterpretpark. Daarna zijn we min of meer de Coromandel uitgevlucht, maar pas nadat we nog een enorm stoere wandeling hadden gemaakt door Karangahake Gorge (met dan aan Manon voor de tip ;). Woeste rivier door een smal dal, wat er erg stoer uitzag. Daarna een stuk van een kilometer door een oude spoorwegtunnel, wat HEEL ERG eng was :-)

Hierna zijn we doorgereden naar Rotorua. Dit stadje ligt in een thermisch actieve vulkanische zone, wat betekent dat het hele gebied inclusief het stadje volzit met geisers, kokende waterpoelen, bubbelende modder en meer van dat soort vage dingen. Daarnaast kun je hier gemakkelijk in aanraking komen met de Maori (oorspronkelijke Nieuw-Zeelanders) cultuur. Hier hebben we drie dagen allerlei thermische parken en Maori plekken bezocht. De ene is nog mooier en bizarrer dan de volgende. (Noot: foto' s volgen nog).

Na Rotorua zijn we doorgereden naar Taupo, alwaar zich een meer (als in: plas water) bevindt ter grootte van Singapore. Hier hebben wij ons geamuseerd met kajakken, een boottochtje naar 20 meter hoge Maori rotstekeningen, en nog een thermaal park. Daarnaast hebben we voorbereidingen getroffen voor een hele grote wandeling wat verder naar het zuiden: de Tongariro Alpine Crossing. Deze wandeling/trektocht hebben we vandaag gelopen. Voor mij was het een enorm hoogtepunt van de reis: deze wandeling had ik eigenlijk de vorige keer toen ik hier was al willen lopen, maar toen is het er niet van gekomen. Het is een wandeling in een Nationaal park rondom drie grote vulkanen, waarvan de middelste Mount Doom uit Lord of the Rings is. Deze heet in het echt Mount Ngauruhoe en is 2269 meter hoog. We hebben een poging gedaan dit gevaarte te beklimmen, maar zijn op 2050 meter (vanaf 1700) op moeten houden door tijdgebrek en zere benen ;-) Het uitzicht van daar was desondanks fantastisch. De rest van de wandeling ging over bergruggen met fantastische uitzichten, langs enorme kraters en kratermeren, en door stukken bos en bergen met allerlei watervallen. Deze toch was in totaal 23 kilometer lang, we zijn 's ochtends om 8 uur begonnen en waren om 6 uur ' s avonds bij het eindpunt. Ik heb zo' n voorgevoel dat ik morgen spierpijn ga hebben... dus hopelijk heb ik dan tijd om stil te zitten en wat foto' s toe te voegen :-) Meer avonturen volgen volgende week.