Grotten en de wilde westkust

Vrolijk Kerstmis allemaal! Kerstmis is een goeie dag om je blog bij te werken, want het is de enige dag dat de tour operators niet werken, dus behalve natuurwandelingen waar je zelf heen kan rijden is er even niet zoveel te doen. Niet dat er daar niet genoeg van zijn trouwens... maar een semi-verplicht dagje niksen kan ook geen kwaad. Tijd om te vertellen wat we na Abel Tasman zoal uitgespookt hebben!

Na de wandeling in Abel Tasman (waar mijn voeten tot mijn vreugde de dag erna al van hersteld waren) zijn we doorgereden naar Nelson Lakes National Park. Hier was het erg regenachtig, dus we hebben voor een nachtje maar weer eens in een soort van hostel geslapen, wat de verbouwde garage bij een huis achterom bleek te zijn. Behalve een erg aardige grote hond en loslopende kippen had men hier voor ons ook de eerste introductie van Nieuw Zeeland's Pest Number One: de sandfly. Dit is een klein zwart vliegje dat in grote kuddes rondslingert aan de westkust van het zuideiland en er erg van houdt om mensen leeg te zuigen die zo dom zijn geweest om geen insect repellent op te doen. We hadden iets te laat door dat ze daar al zaten, dus de volgende dag ben ik een uurtje bezig geweest met alle vliegjes in de auto platslaan. Gelukkig vonden ze ons niet heel erg enorm lekker, waardoor we niet helemaal lekgeprikt zijn. Toen het even droog was zijn we wel nog gaan wandelen bij Lake Rotoroa in eerdergenoemd park. Het bos daar was eigenlijk best wel stoer na al die regen, en er was een erg mooie waterval die langs een bemoste helling naar beneden denderde, die er vast door al die regen extra goed uitzag nu.

De volgende dag (zondag) klaarde het weer alweer erg op en zijn we door de Buller Gorge naar de westkust gereden. In de Buller Gorge is ooit veel goud gevonden, en er zijn heel wat spookdorpjes en bijna-spookdorpjes, sommige met erg leuke informatie over de mensen die er gewoond hadden. Verder ziet het landschap er ook niet verkeerd uit met de rivier met daarnaast de hoog oplopende bergruggen en hier en daar een steile rotswand. Aan het eind van de dag hebben we onze auto geparkeerd op de camping in Westport. De zee aan de westkust is echt fantastisch wild: hoge golven die soms mooi stukslaan op rotsblokken in zee. We hebben een aantal nachten geslapen met het gedonder van de zee op de achtergrond.

In Westport bevind zich een kolonie zeehonden, die we de volgende ochtend (maandag) zijn gaan bekijken. Het bleek toevallig net het seizoen voor jonkies te zijn, die een hele, hele, hele hoge schattigheidsfactor hebben. Je kon ze beneden op de rotsen zien voorthobbelen en drinken bij hun mama's. Nadat we uitge-aah-t waren, zijn we doorgereden naar het noordelijkste uiteinde van de westkust: Karamea. In de buurt van Karamea is de Oparara Basin, waar zich een aantal limestone (Nederlandse vertaling, iemand?) rotsformaties en grotten bevinden die we graag wilden bekijken. De grotten mag je alleen met een gids in, wat we voor dinsdag op het programma hadden staan.

Dinsdagochtend werden we dan ook op de camping opgehaald voor de toer; we bleken de enige twee deelnemers te zijn. Dat was erg leuk, veel tijd voor ons om vragen te stellen aan onze gids, die ook echt veel wist over het gebied. We gingen eerst naar de grotten toe, die de Honeycomb Caves heten. We hebben er een rondleiding van een uur of twee doorheen gehad. Het bijzondere aan deze grotten is dat er allerlei beesten in de loop der tijden ingevallen/gelopen zijn die er niet meer uitkwamen, waardoor je er skeletten kan zien van allerlei Nieuw Zeelandse beesten, waaronder de inmiddels uitgestorven moa (de grote broer van de kiwi-vogel). Daarnaast waren er ook allerlei druipsteenformaties, met een aantal die bizar scheef waren gegroeid door constante luchtstromen uit een richting. Tenslotte bleken er ook nog gloeiwormpjes in te wonen, die er erg lief uitzien in het donker, maar het was ook wel leuk om het beestje zelf eens te kunnen zien zitten, met de draadjes die hij gebruikt om insecten te vangen.
's middags hebben we nog een bezoek gebracht aan de Oparara Arch, dit is een enorme, gigantisch grote limestone boog over een rivier. Het is eigenlijk meer een tunnel dan een boog: het ding is twee voetbalvelden lang en 37 meter hoog. Erg indrukwekkend om te zien, en nauwelijks fotografeerbaar. Het bos in de basin ziet er ook echt oeroud uit: veel bomen zitten helemaal onder het mos, en je zou zo geloven dat er ents (uit Lord of the Rings) in zouden kunnen wonen. Al met al een erg bijzonder en mooi gebied!

Op woensdag zijn we weer teruggereden naar het zuiden, om uit te komen in Punakaiki. Dit plaatje is bekend vanwege de Pancake Rocks, een stel rotsen aan de kust die door nogal bizarre formatie en erosie eruitzien als op elkaar gestapelde pannekoeken. De zee daar is ook weer fantastisch wild, en er zijn blowholes, waar bij hoogtij en stormweer grote 'geisers' water door omhoog spuiten uit de zee. Helaas stormde het niet toen we er waren, maar het was desondanks erg stoer om te zien. Verderop langs de kust nog naar een baai toegewandeld waar de golven een wedstrijdje deden wie het stoerst tegen de rotsblokken uit elkaar kon spatten en nog even een grot in de kliffen bekeken waar je zelf naar binnen mocht.

Donderdagochtend een wandeling in de buurt van Punakaiki gedaan die langs een rivier liep waar deze door een grote kloof heenliep.
Mooie uitzichten weer over de rivier en het bos eromheen, waar je soms behoorlijke spelonken kon zien die blijkbaar in grotten onder de grond uitkwamen. Daarna zijn we weer verder doorgereden naar het zuiden. 's Middags hebben we een bezoekje gebracht aan Shantytown, een gereconstrueerd goudmijn-dorpje. Helaas waren we hier wat laat op de middag, waardoor het al wat leeg was. Daarnaast leek het in de juiste kleding rondlopende personeel niet meer zo enthousiast in hun rol te zitten op de dag voor kerstmis, waardoor het een beetje een lauwe indruk maakte. Desondanks waren er wel interessante stukjes met leuke achtergrondinformatie.
Hierna zijn we doorgereden naar Hokitika alwaar we ons tototje weer op een camping hebben geparkeerd. Na het avondeten hebben we nog even de gloeiwormen bewonderd in de grot die naast de camping lag.

De volgende ochtend was het vandaag. Vandaag zijn we van Hokitika doorgereden naar Fox Glacier, een dorpje aan de voet van de gelijknamige gletcher (soms zijn Nieuw Zeelanders niet zo origineel met plaatsnamen). Onderweg hebben we nog even foto's geknipt van het broertje van Fox, Franz Joseph Glacier. Morgen gaan we wandelen op de gletcher onder begeleiding van een gids, waarvan ik de volgende keer zal vertellen hoe gaaf het was!